விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா- நேர்த்தியான படைப்பு

"விண்ணை தாண்டி வருவாயா"வில் உயர்ந்த ரசனையையும், உண்மையான காதலையும், சிறந்த தொழில் நுட்பத்தையும், தகுதி வாய்ந்த கலைஞர்களையும் நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறார் கவுதம் வாசுதேவ் மேனன்.

இந்த படத்தின் கதையைப்பற்றி நாம் பேச வேண்டியது இல்லை. ஏனெனில்.. காதலித்த அனைவருமே அதைத் தாண்டித்தான் வந்து இருப்பார்கள். யதார்த்தமான கதை, நம் வாழ்க்கையிலையே நடந்திருக்கக் கூடிய சாத்தியங்கள் கொண்ட காட்சியமைப்புகள், நாமே பேசின, கேட்ட, பழகின

வசனங்கள், நாம் அனுபவித்த உணர்வுகள் என படம் முழுக்க விரவி கிடக்கிறது.

தமிழில் நாம் நிறைய காதல் படங்களைப் பார்த்திருக்கிறோம். நெகிழவைத்தவை, அழவைத்தவை என அதில் சில படங்களுண்டு. அந்த படங்களெல்லாமே சினிமா என்ற எல்லைக்குள்ளிருந்தே செயல்பட்டு இருக்கின்றன. இங்கே தான் இந்த படம் வித்தியாசப்படுகிறது. சினிமாவின்

எல்லா கட்டுப்பாடுகிலிருந்தும் உங்களை விடுவித்து முழுமையான காதலை, வாழ்க்கையை உணரவைக்கிறது.

தொழில்நுட்பம் என்று பார்த்தால்.. உயர்ந்த தொழில்நுட்பத்தில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் தொழில்நுட்ப விதிகளுக்குள் கட்டுப்படாமல் தன் தேவை, ரசனை, படைப்பு என சுதந்திரமாக எல்லைகளைக் கடந்து உருவாகிருக்கிறது.

இனிமையான பாடல்களும், நுட்பமான பின்னணி இசையும், எதார்த்தமான ஒளியமைப்பு மற்றும் அழகியலோடு கூடிய ஒளிப்பதிவும், ரசனையான ஆடைவடிவமைப்பு, வண்ண மயமான கலையமைப்பு, மனதை மயக்கும் வெளிப்புறத்தளம் என படம் முழுவதையும் மிக உயர்ந்த ரசனையில் உருவாக்கிருக்கிறார்.

சிம்பு, திரிஷா இருவருக்குமே இது மிக முக்கியமானப் படம். அவர்களின் வாழ்நாளில் இதுவரை கிடைக்காத கதாபாத்திரம். இருவருமே மிக நிறைவாக, சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார்கள்.

திரைப்படமென்பது.. ஒரு கதை, அதை சொல்லுவதற்கான கதாப்பாத்திரங்கள் என்ற முறையில் சொல்லுவது ஒருவிதம். சில கதாபாத்திரங்கள்,  அவர்களுடைய கதை என சொல்லுவது இன்னொரு முறை. இந்த படம் இரண்டாவது முறையில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.

சிம்பு(கார்த்திக்), அவருடைய அப்பா, அம்மா, தங்கை..

திரிஷா(ஜெசி), அவருடைய அப்பா, அம்மா, அண்ணன்..

கணேஷ் (ஒளிப்பதிவாளர்)எனும் சிம்புவின் நண்பர் ..

சிம்புவுக்கு வேலைத்தரும் இயக்குனராக கே.எஸ்.ரவிக்குமார்..

இவ்வளவுதான் இந்த படத்தின் கதாப்பாத்திரங்கள். இவர்களில் சிம்பு, திரிஷா, நண்பர் என மூன்று கதாபாத்திரங்களை முக்கியமாகக் கொண்டு இக்கதை நகருகிறது. நண்பர் கதாபாத்திரமும் மிக நன்றாக கையாளப்பட்டிருக்கிறது, மற்ற படமாகிருந்தால் நண்பரின் கதாப்பாத்திரத்திற்கு பிரபல

நகைச்சுவை நடிகர் யாரையாவது போட்டிருப்பார்கள், ஆனால் கவுதம் வாசுதேவ் மேனன் ஒரு அறிமுக நடிகரைப் பயன்படுத்திருக்கிறார். அந்த நடிகரும் மிக இயல்பாக நடித்திருக்கிறார். இதுவும் கூட படத்தின் இயல்புத் தன்மையை அதிகமாக்கியிருக்கிறது.

இயக்குனர் எந்த காட்சியையும் கற்பனையில் மட்டும் உருவாக்கியிருக்க முடியாது, எல்லா காட்சிகளின் சாரமும் இயக்குனரின் வாழ்க்கையில் நிகழ்ந்திருக்கக்கூடிய சாத்தியங்கள் உண்டு. அல்லது தவறவிட்ட கணத்தை, வாழ்க்கையை பின்நாளில் யோசித்த போது இப்படிப் பேசி இருக்கலாமோ, நடந்திருக்கலாமோ என்ற அவரின் தவிப்பை பூர்த்தி செய்யக்கூடிய, வாழ்க்கையின் நிறைவை நோக்கி நகரக்கூடிய பார்வையாகத்தான் இருக்கிறது.

படமாக்கிய விதத்தையும் குறிப்பிடவேண்டும். வழக்கமான முறையில் "shot division" செய்யாமல், நீளமான, மிக நீளமான shots ஆக காட்சிப்படுத்திருக்கிறார். அதை அவர்கள் "Compose" செய்தவிதமும், "Movements"-உம், ஒளியமைப்பும் இந்த படத்தைப் பார்வையாளனின் கண்முன் நிகழ்வதாக எண்ணவைக்கிறது.

பொதுவாக எல்லாத் துறைகளிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட கால இடைவெளிக்குப்பிறகு, அடுத்த தலைமுறை தொழில்நுட்பம், படைப்பு உருவாகும் என்பார்கள். அப்படி சினிமாவிலும் உண்டு. முந்தைய காலங்களில் அதற்கான உதாரணங்கள் உண்டு. அவ்வரிசையில் இப்படம் ஒரு

புதுவகையான நிகழ்தளத்தில், யதார்த்தமான, ரசனையான, உண்மையான படைப்பாக்கத்தில் அடுத்த தலைமுறைப் படைப்பாக இருக்கிறது.

வீட்டுக்கு வந்த பின்பும், எண்ணி நெகிழ்ந்து போகக்கூடிய பல காட்சிகள் இப்படத்தில் உண்டு. இப்படி ஒரு படத்தைத் தந்ததிற்கு கவுதம் வாசுதேவ் மேனனுக்கு பாராட்டு சொல்வதோடு, நன்றியையும் சொல்லிக்கொள்கிறேன்.