"நம்முடைய பழிவாங்கல் என்பது நாம் பிழைத்திருப்பதுதான்"

இரண்டாம் உலகப்போரின் காலகட்டத்தில் ஜெர்மனி 'பெலுருஷ்யா' (Belorussia)-வை 1941-இல் பிடித்தது. வழக்கம் போல நாஜிப்படை இட்லரின் யூத அழிப்பு வெறியை நடைமுறைப்படுத்தினார்கள். மிக வேகமாக யூதர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். குடும்பம் குடும்பமாக கொல்லப்பட்டார்கள். அப்படி ஒரு குடும்பத்தின் பெற்றோர்கள் கொல்லப்பட்டு, தப்பி பிழைத்த நான்கு சகோதர்கள் மட்டும் காட்டுக்குள் ஓடிப் பதுங்கினார்கள். மூத்தவர்கள் இருவரும் முப்பது வயதைக் கடந்தவர்கள். அடுத்தவன் இருபது வயதுக்குள் இருப்பவன். இளையவன் பத்துப் பன்னிரண்டு வயதுக்காரன். நாஜிப் படையிடமிருந்து தப்புவதற்காக, அருகிலிருந்த காட்டுக்குள் பதுங்குகிறார்கள். காடு இவர்களுக்கு அத்துப்படி. வெளிநாட்டுக்காரனான ஜெர்மனியர்களுக்கு காட்டுக்குள் வழி தெரியாது என்பதனால், காடு பாதுகாப்பான இடமாக இருக்கும் என கருதுகிறார்கள். எத்தனை நாள் இந்த காட்டுவாசம் என்பது தெரியாது. உணவுக்கு வழியேதுமில்லை. ஆரம்பத்தில் பழங்களை உணவாக்கிக் கொள்கிறார்கள். ஆனால் அது எத்தனை நாள் முடியும்?!


உணவுக்குக் காட்டைத்தாண்டி வெளியே கிராமத்திற்குத்தான் போக வேண்டும். அப்படி உணவைத்தேடிப் போன போது இவர்களைப்போலவே இன்னும் சில யூதர்கள் தப்பிப்பதற்காகக் காட்டுக்குள் வருகிறார்கள். அவர்களும் இவர்களோடு சேர்ந்து காட்டில் தங்குகிறார்கள். இப்போது அவர்களுக்கும் சேர்த்து உணவு தேட வேண்டியதாகிறது. பக்கத்து நகரத்திலிருந்து தமக்கான உணவுப்பொருள்களைக் கவர்ந்து வருகிறார்கள். இப்படி சில நாட்கள் போகிறது. இன்னும் பலர் தப்பிவந்து இவர்களோடு அடைக்கலம் ஆகிறார்கள். அவர்களையும் சேர்த்து பாதுகாக்க வேண்டியதும், அவர்களுக்கு உணவு அளிப்பதும் இச்சகோதர்களின் கடமையாகிறது. அவ்விடம் ஒரு முகாமாக மாறுகிறது. 

இந்நிலையில் தூரத்து கிராமத்தில் இருந்த இரண்டாவது சகோதரனின் மனைவியும் மகனும் கொல்லப்பட்டனர் என, அங்கிருந்து தப்பித்து வந்தவர்கள் மூலம் தெரியவருகிறது. மேலும் நகரத்தில் யூதர்களைக் காட்டிக் கொடுக்கும் காவல்துறை அதிகாரியைப் பற்றி தெரிய வருகிறது. அவனைப் பழிவாங்க நினைக்கிறார்கள். அதன்படி, மூத்தவனான 'தூவியா' (Tuvia) தன் பெற்றோர்கள் கொல்லப்பட்டதற்கும் காரணமான அவ்வதிகாரியைத் தேடிச்சென்று கொல்கிறான். 

வரும் நாட்களில் கையில் ஆயுதமோ உணவோ இல்லாமல் போகவே அருகில் இருக்கும் நகரத்திற்கு சென்று நாஜிக்களைத் தாக்கி உணவையும், ஆயுதங்களையும் கவர்ந்து வருகிறார்கள். இதில் மூன்றாவது சகோதரன் நாஜிகளிடம் மாட்டிக்கொள்ளும் சூழ்நிலை வருகிறது. அவன் காட்டுக்குள் தப்பி ஓடுகிறான். அவனை நாஜிக்கள் துரத்திச்செல்லுகிறார்கள். தம்பியை காப்பாற்ற முடியாத சூழ்நிலையில் மற்றவர்கள் திரும்பி வருகிறார்கள். தப்பி வந்த சகோதர்களிடையே சண்டை வருகிறது. இதற்கெல்லாம காரணம் இரண்டாதவன் 'ஜூஸ்'(Zus) தான் என்று சண்டை வந்து, இரண்டு சகோதர்களும் பிரிகிறார்கள்.

'ஜூஸ்' முகாமை விட்டு விலகி ருஷ்ய படைகளோடு சேர்ந்து போராட சென்றுவிடுகிறான். மூத்தவன் 'தூவியா' அங்கேயே தங்கி முகாமை பாதுகாப்பதில் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்கிறான். காலம் ஓடுகிறது. இன்னும் பல யூதர்கள் தப்பி வந்து இவர்களோடு காட்டில் அடைக்கலம் புகுகிறார்கள். அவர்களின் பாதுகாப்பிற்கும் உணவிற்கும் 'தூவியா' பொறுப்பேற்கிறான். நாஜிப்படையால் துரத்தப்பட்ட மூன்றாவது சகோதரனாகிய 'அசேயல்' (Asael) தப்பி வந்து இவர்களோடு இணைந்து கொள்கிறான். பருவகாலம் மாறி பனிக்காலம் வருகிறது. பனியில் உணவின்றி வாடுகிறார்கள். இந்நிலையில் இவர்களைத்தேடி நாஜிப்படை வருகிறது. அவர்களோடு சண்டையிட்டு வெல்கிறார்கள். தொடர்ந்து இனி அவ்விடத்தில் தங்கமுடியாது என்பதனால் வேறு இடம் தேடிச் செல்லுகிறார்கள். அங்கே தங்களுக்குத் தேவையான முகாம்களை அமைத்துக்கொள்கிறார்கள். உணவு பற்றாக்குறை, தொற்றுநோய், பனிப் பொழிவு என பல இன்னல்களுக்கிடையே உயிரைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள போராடுகிறார்கள். இந்த மோசமான சூழ்நிலையில் அவர்களிடையே விவாதம் வருகிறது. இங்கே கிடந்து மரணிப்பதைவிட காட்டைவிட்டு வெளியேறி விடலாம் என்ற கருத்து முன் வைக்கப்படுகிறது. அதை மறுக்கும் 'தூவியா' தாங்கள் பிழைத்திருப்பதன் வரலாற்றுத்தேவையை விளக்கச் சொல்லும் வாசகம்.. "நம்முடைய பழிவாங்கல் என்பது நாம் பிழைத்திருப்பதுதான்".

காலம் கடந்தோடுகிறது. வருடம் முடிகிறது. இந்நிலையில் நாஜிப்படை வீரன் ஒருவனை பிடித்து வருகிறார்கள். அவனை அனைவரும் அடிக்க முற்படுகிறார்கள். கொல்ல வேண்டும் என்கிறார்கள். அவனோ அழுகிறான். தனக்கு மகன் இருப்பதாக கதறுகிறான். தன்னை உயிரோடு விட்டுவிடும் படி மன்றாடுகிறான். மனிதம் கேள்விக்குள்ளாக்கப்படுகிறது. அவனை விடுவிப்பது சார்ந்து அங்கே பெரும் விவாதம் வருகிறது. பெரும்பாலானோர் மறுக்கிறார்கள். மற்றவர்களின் எதிர்ப்பையும் மீறி 'தூவியா' அவனை விடுவிக்கிறான். விடுவிக்கப்பட்ட அவனோ நன்றி மறந்து, நாஜிப்படையை அங்கே அழைத்து வருகிறான். அவர்களிடம் போராடி தப்பிக்கிறார்கள். இங்கே இருந்து தப்பிப்போகும் சூழ்நிலையில், இளையவன் 'அசேயல்' பின் தங்கி அவர்களுக்கு பாதுகாப்புத் தருகிறான். தப்பி ஓடியவர்கள் அடுத்த முனையில்  ஒரு மிக நீண்ட சதுப்பு நிலத்தை கடக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வருகிறது. அது கடக்க முடியாததாக தோன்றுகிறது. 

அதை கடந்தால் மட்டுமே பிழைக்க முடியும் என்ற சூழ்நிலை. இல்லையேல் நாஜிக்களிடம் மாட்டிக்கொண்டு உயிர்விட வேண்டும். இங்கே அம்மொத்தக் கூட்டமும் ஒரு முடிவெடுக்கிறது.. அச்சதுப்பு நிலத்தை கடப்பதென. ஒருவர் கையை மற்றவர் பிடித்துக்கொண்டு, குழந்தைகளையும் பெரியவர்களையும் தூக்கிக்கொண்டு ஒரு சங்கிலித் தொடராக அவர்கள் அச்சதுப்பு நிலத்தை பல மணிநேரம் நடந்து கடக்கிறார்கள். இச்சம்பவம் வரலாற்றில் முக்கியமான சம்பவங்களில் ஒன்று. அதீத தன்னம்பிக்கை அல்லது உயிர் வாழ்ந்தே தீரவேண்டிய கட்டாயத்தின் விளிம்பில் எடுத்த அம்முடிவு எப்போதும் நினைவில் கொள்ள வேண்டிய ஒன்று. போராடிக் கரையேறிய அக்குழுவை நாஜிப்படை தாக்குகிறது. எதிர்த்துப் போராடுகிறார்கள். பீரங்கி கொண்டு தாக்கப்படுகிறார்கள். தாக்குப்பிடிக்க முடியாத நிலை வருகிறது. திடீரென்று எங்கிருந்தோ வரும் இரண்டாம் சகோதரன் 'ஜூஸ்'(ZUS) நாஜிப்படையைத் தாக்கி அழிக்கிறான். தப்பித்த அனைவரும் காடுநோக்கி போகிறார்கள். 


அம்மொத்த குழுவும் அதன் பிறகு இரண்டாண்டுகள் காட்டில் முகாம் அமைத்து தங்கினார்கள். அங்கே மருத்துவமனை, பள்ளிக்கூடம் என எல்லா அடிப்படைத் தேவைகளையும் அமைத்து வாழ்ந்தார்கள். ஒருவழியாக போர் முடிந்து வெளியே வந்த போது அவர்கள் மொத்தம் 1200 நபர்களாக இருந்தார்கள். அந்த நான்கு சகோதர்களும் காப்பாற்றியது 1200 நபர்கள், அவர்களுடைய தலைமுறைகள் என இப்போது பல ஆயிரங்களாக பெருகிவிட்டனர். அச்சகோதர்களில் மூன்றாதவனான 'அசேயல்' ருஷ்ய படையில் சேர்ந்து போரிட்டு இறந்துபோனான். அவன் காட்டில் இருந்தபோது மணந்துக் கொண்ட மனைவியின் மூலம் பிறந்த குழந்தையை அவன் பார்க்கவே இல்லை. 'தூவியாவும்' 'ஜூஸ்'-ம் பின்னர் அமெரிக்காவில் முப்பது ஆண்டுகாலம் வாழ்ந்தார்கள். இந்த நான்கு 'பெலிஸ்கி சகோதர்களான' (Bielski) 'தூவியா' 'ஜூஸ்' 'அசேயல்' மற்றும் 'அரோன்' செய்த சேவை பின்னர் கண்டு கொள்ளப்படவேயில்லை. அவர்களுக்கான எந்த அங்கீகாரமும் தரப்படவில்லை. வரலாறு அவர்களை மறந்து போனது.


இவ்வாழ்க்கையைப் பதிவுசெய்யும் 'Defiance' என்கிற இப்படம்  மிகச்சிறந்த நடிப்பையும், உரையாடலையும் கொண்டது. ஜேம்ஸ்பாண்டாக நாம் அறிந்த, 'டேனியல் கிரேக்கின்' மிக அற்புதமான நடிப்பை இதில் காணலாம். இரண்டாம் உலகப்போரையும் நாஜிக்களின் கொலைவெறியையும் பல படங்களில் பார்த்திருக்கிறோம். இப்படம் வேறொரு தளத்தில் இயங்குகிறது. உயிர் வாழ்தலின் தேவையை, அவசியத்தை இப்படம் விவரிக்கிறது. 


ஒரு இனம் அழிக்கப்படும் போது அவ்வினம் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்வதே, உயிர்த்திருப்பதே பகைவனைப் பழிவாங்குவதாகும் என்ற செய்தியை,  வரலாற்று உண்மைச் சம்பவத்தைக் கொண்டு இப்படம் நமக்கு சுட்டிக்காட்டுகிறது. 


படத்தில் பல வசனங்கள் குறிப்பிடப்படவேண்டியவை. 


"நாம் மிருகங்களைப் போல வேட்டையாடப்படலாம், அதற்காக நாம் மிருகங்களாகிவிட முடியாது" 


"நாம் இங்கே மனிதர்களாக வாழ்வோம், உயிர்வாழ முயற்சித்தலில் நாம் மரணிக்க நேர்ந்தாலும் குறைந்தபட்சம் மனிதர்களாக சாவோம்"